به گزارش شهروند خبرنگار از ساری، به‌ عنوان یکی از ساکنان شهر ساری و یک شهروند دغدغه‌مند، هفته گذشته سری به بوستان خانواده زدم؛ همان پارکی که قرار بود محل آرامش، تفریح و خاطره‌سازی خانواده‌ها باشد. اما آنچه دیدم، بیشتر شبیه به یک محل رهاشده بود تا فضای سبز عمومی یک شهر مرکز استان. زباله‌هایی که در گوشه‌وکنار پارک تلنبار شده‌اند، تجهیزات بازی کودکان که یا شکسته‌اند یا به‌دلیل فرسودگی، استفاده از آن‌ها خطرناک شده، نور ضعیف در ساعات شب که باعث نگرانی خانواده‌ها شده، درختانی که از بی‌آبی خم شده‌اند و خبری از رسیدگی باغبان یا سمپاشی نیست، و نبود نیروی نگهبان و نظافتچی که امنیت و نظافت را به چالش کشیده است. سؤال اینجاست که چرا باید چنین وضعیتی در یکی از پارک‌های مهم ساری حاکم باشد؟ این بی‌توجهی فقط ظاهر پارک را تحت تأثیر قرار نداده، بلکه احساس تعلق شهروندان به فضاهای عمومی را هم کاهش داده و تصویری ناخوشایند از مدیریت شهری ایجاد کرده است. دلایل احتمالی این وضعیت از نگاه مردم کمبود بودجه؟ شاید. اما آیا مدیریت بهینه منابع موجود انجام شده؟ ضعف مدیریتی؟ قطعاً. پارک‌ها نیاز به برنامه‌ریزی منظم، سرکشی و نظارت دارند. بی‌تفاوتی شهروندان؟ شاید اگر ما ساکنان ساری مطالبه‌گرتر بودیم، شرایط این‌گونه نبود. راهکارهای پیشنهادی از سوی برخی از شهروندان: برگزاری جلسات ماهانه عمومی یا مجازی توسط شهرداری برای گزارش‌دهی از وضعیت پارک‌ها راه‌اندازی گروه‌های داوطلبانه مردمی برای کمک در پاک‌سازی و نظارت فراهم کردن راه‌های آسان برای ثبت شکایات و نظرات مردمی بوستان خانواده ساری فقط یک فضای سبز نیست؛ نمادی از توجه مسئولان به سلامت روان، رفاه اجتماعی و محیط‌زیست شهری است. اگر امروز به آن توجه نکنیم، فردا باید شاهد نابودی سایر فضاهای عمومی شهر هم باشیم. منتظر واکنش شهرداری هستیم. انتهای خبر/