یک اندیشمند سوری از «شکست سنگین میدانی رژیم صهیونیستی» در مواجهه اخیر با ایران پرده برداشت و با استناد به اطلاعات امنیتی، این پیروزی را فراتر از جغرافیا دانست؛ پیروزی‌ که به گفته او، بازتعریفی از هویت و عزت امت اسلامی است. العالم – سوریه
عبدالحمید کناکری خوجه در آغاز مقاله‌ خود که در روزنامه رای الیوم منتشر شده است، می‌نویسد: «ما به‌راستی، و با تمام بار معنایی این واژه، در عصری به‌سر می‌بریم که در آن دروغ‌ها با شبه‌واقعیت‌ها درهم‌تنیده‌اند؛ بوق‌ها به تریبون تبدیل شده‌اند و تریبون‌ها به زباله‌دان. در چنین زمانه‌ای، عقل باید وجدانش را بیدار کند و حقیقت باید همانند صاعقه‌ای در تاریکی خیانت بدرخشد.»
او در ادامه، با اشاره به پیروزی جمهوری اسلامی ایران در کارزاری که آن را «نبردی فراتر از ژئوپلیتیک» می‌نامد، می‌نویسد: در میدان پنهانی که صهیونیست‌ها با تکنولوژی مقاومت و نرم‌افزارهای حاکمیت از درون در حال فروپاشی‌اند، و در سایه صبر راهبردی از بُعد چهارم، ایران – کشوری که تلاش کردند آن را در جغرافیای فرقه‌گرایی محصور کنند – پیروزی‌ای را به‌ثبت رساند که نه‌فقط جغرافیا بلکه متافیزیک وجودی امت را دگرگون ساخت. تهران جنگی نیافروخت، بلکه آتش ترس مزمن از صهیونیست‌ها را خاموش کرد و در وجدان عربی، جامعه‌شناسی جدیدی از سربلندی و غرور، بنیان نهاد.
خوجه با استناد به منابع اطلاعاتی دقیق وابسته به سرویس اطلاعاتی روسیه، می‌نویسد که آنچه رژیم صهیونیستی از افکار عمومی پنهان کرده، به‌مراتب بزرگ‌تر و عمیق‌تر از آن چیزی‌ست که رسانه‌های مضطرب این رژیم بدان اشاره کرده‌اند.
او فهرستی از این خسارات را چنین برمی‌شمارد:
۱- کشته شدن ۱۱ دانشمند هسته‌ای، شیمیایی و زیستی در پی حمله دقیق ایران به مؤسسه «وایزمن».
۲- مرگ بیش از ۷ ژنرال ارشد در اتاق‌های فرماندهی.
۳- کشته شدن بیش از ۴۵۰ نظامی، ازجمله ۱۹۰ نفر از پرسنل نیروی هوایی.
۴- کشته و زخمی شدن ۳۲ مأمور موساد در عملیات‌هایی که برخی از آن‌ها در عمق سرزمین‌های اشغالی انجام شده است.
۵- رسوایی رسانه‌ای رژیم در مورد زخمی شدن ۱۰۲۵ نظامی که تلاش شد آنها را «غیرنظامی» معرفی کنند.
خوجه در این باره می‌نویسد: «از نظر من، در رژیم اشغالگر هیچ غیرنظامی‌ای وجود ندارد. همه مسلح و آموزش‌دیده‌اند.»
او همچنین خاطرنشان می‌کند: کارشناسان ایرانی در حوزه جنگ سایبری تأیید کرده‌اند که تمامی این افراد در ساختار نظامی غده سرطانی صهیونیسم، جای دارند.
افزون بر این، خوجه از پنهان‌شدن نظامیان در پناهگاه‌ها به‌عنوان نشانه‌ای از دروغ‌بودن مفهوم «جبهه داخلی مقاوم» یاد می‌کند و به فشارهای مستقیم تل‌آویو به ترامپ برای دخالت فوری و جلوگیری از ادامه جنگ اشاره دارد و با کنایه می‌نویسد: با این حال، رسانه‌های‌شان با هیاهو از پیروزی گفتند! کدام نوستالژی معیوب؟ و کدام شناخت‌شناسی جعلی، شکست را مقاومت و پایداری می‌نامد؟ این خودِ بدعت‌گذاری و کفر علمی است.
رسانه‌های اسرائیل و تریبون‌های نفاق در جهان عرب
خوجه با حمله به رسانه‌های عربی حامی عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی می‌نویسد: در حالی که تل‌آویو زخم‌هایش را پنهان می‌کرد، برخی از منابر مرتدان عرب، که در تطهیر استادند، برای «پیروزی» رژیم کف زدند. این صحنه، تجسم تکنوکراسی خیانت و دیوان‌سالاری ننگ بود. برخی از نهادهای رسانه‌ای، ابزار لکه‌دار کردن و شیطنت شدند؛ برای شیطانی جلوه‌دادن جمهوری اسلامی ایران و تطهیر رژیمی که تاریخ را تحریف کرده و قدس شریف، کلیسای قیامت و مسجدالاقصی را به سخره گرفته است.
رهبری ایران و منطق صبر راهبردی
به‌ عقیده خوجه، ایران با رهبری «غیرتمند به حق و عدالت»، هنوز از تسلیحات سهمگین خود استفاده نکرده است.
او می‌نویسد: این رهبری با نفس بلند، و با مهارت از بُعد چهارم در حال مدیریت صبر و بهره‌گیری هم‌زمان از ابعاد نظامی، سیاسی، رسانه‌ای و سایبری است.
خوجه در ادامه می‌نویسد: ایران کشوری‌ است که محاصره ظالمانه را شکست، دیوارها را درنوردید و پرچمی را برافراشت که نه قومی است، نه مذهبی؛ بلکه پرچمی‌ است اسلامی با رنگ‌مایه انسانی. این کشور، عقل و بینش را به حرکت واداشت، نه غرایز را. ایران به کرامت، ریشه‌ای تاریخی بخشید و برای عرب‌ها، کاریزمای ایستادگی را بازآفرینی کرد.
این اندیشمند، به ملت بزرگ ایران، شهدا، و جانبازان جنگ اخیر که «عزت را به میلیون‌ها انسان بازگرداندند»، درود می‌فرستد و با آیه شریفه: «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»، یاد آن‌ها را گرامی می‌دارد.
ششگانه مقاومت در برابر ستاره ۶ پر داوود
او از آنچه «ششگانه پایداری» در برابر «ششگانه داوود» می‌نامد، می‌نویسد: از غزه‌ قهرمان تا تهران استوار، از صنعای مقاوم تا دمشق کهن، از کوه‌های لبنان تا بسیج مردمی عراق دلیر؛ هر گلوله، هر سلاح و بیش از ده‌ها نشست مذاکرات، موساد خبیث و مزدورانش را به وحشت می‌اندازد.
در ادامه او از جنبش انصارالله یمن و مردم غیور نوار غزه تقدیر می‌کند و بار دیگر، حادثه انفجار کلیسای «مار الیاس» در دمشق را محکوم کرده و آن را در راستای پروژه خونبار تجزیه سوریه بر اساس طائفه‌گرایی می داند که تنها به‌نفع رژیم صهیونیستی است.
خوجه از مردم سوریه می‌خواهد تا با اتحاد، همبستگی و ایستادگی، تمامی توطئه‌های دشمن و مزدورانش را خنثی کنند و از دولت موقت سوریه می‌خواهد در قبال تمامی اقوام، طوایف و طیف‌های ملت سوریه، مسئولیت‌پذیر باشد. او می‌افزاید: بدانید که اشغالگری در جولان و دیگر مناطق سوریه، محکوم به شکست و طرد خفت‌بار است.
پیام پایانی به ملت‌ها، ارتش‌ها و نخبگان
او خطاب به ارتش‌های عربی و اسلامی و به‌ویژه فرماندهان و نخبگان می‌نویسد: ای ارتش‌های امت، در خواب غفلت نمانید. ای نخبگان دانشگاها، حقیقت را به نام جامعه‌شناسی نرم تحریف نکنید و ای طایفه‌گرایانی که ایران را شماتت می‌کنید، شماتت شما نسبت به خون‌های پاک، خیانتی آشکار و حقارتی است که حتی شایسته زباله‌دان تاریخ هم نیست.
خوجه نتیجه می‌گیرد: ایران پیروز شد؛ زیرا از حق دفاع کرد و بی‌هراس، در برابر پروژه خبیث صهیونیستی – آمریکایی ایستاد. شجاعت را با دانش سایبری، و درست‌باوری را با تکنولوژی مدرن درآمیخت و این، معنای حقیقی پیروزی‌ است.