نتانیاهو برای پیاده کردن طرح خاورمیانه جدید خود به زور سلاح و اوباش گری و حملات هوایی روی آورده است، در چنین شرایطی «سوریه جدید» در پاسخ به این حملات، به ارتش و تانک‌ها و نیروهای امنیتی دستور داد تا فوراً از السویداء عقب‌نشینی کنند، اقدامی که به معنای بلند کردن پرچم سفید در برابر حملات این رژیم است. العالم ـ سوریه
نشریه الکترونیکی رای الیوم با انتشار سرمقاله ای به قلم عبدالباری عطوان تحلیلگر جهان عرب، در باره وقایع سوریه خاطرنشان کرد: بنیامین نتانیاهو برای پیاده کردن طرح خاورمیانه جدید خود به زور سلاح و اوباش گری و حملات هوایی روی آورده و همانند قدیم به دنبال وادار کردن کشورهای عربی به عادی سازی روابط با تل آویو نیست، بلکه به دنبال اجبار آنها به عادی سازی روابط از طریق زور سلاح است و چراغ سبز آمریکا را نیز دارد.
روز چهارشنبه (۲۵ تیرماه)، رژیم اشغالگر، کاخ ریاست جمهوری و ستاد فرماندهی ارتش سوریه در میدان اموی دمشق را بمباران کرد و تانک‌های ارتش سوريه را پس از نابودی اکثر آنها مجبور به عقب‌نشینی از شهر السویداء (مرکز استان السویدا) کرد. پیش از آن نیز هواپیماهای رژیم اسرائیل به استان‌های بعلبک و هرمل در شرق لبنان حمله کردند. ارتش این رژیم، با استفاده از هواپیماها و پهپادهای خود، سرگرمی روزانه خود را در ترور شهروندان انجام داد؛ با این بهانه که دو نفری که در جنوب لبنان به شهادت رساند از نیروهای حزب الله بودند.
نتانیاهو بیانیه‌ای صادر کرد که با وقاحت و تکبر این حقایق را تایید می‌کرد؛ وی گفت: «آتش‌بس اخیر در سوریه با زور و پس از بمباران اهداف نظامی و دولتی در قلب دمشق و سایر نقاط کشور حاصل شد، نه از طریق التماس یا ترحم.»
در همین حال حزب حاکم لیکود به ریاست نتانیاهو، بیانیه‌ای صادر کرد که کلمات آن اوج گستاخی را نشان می‌دهد و تهدید کرد که «اگر کسی اقدام به ربودن یک اسرائیلی کند، ما او را خواهیم کشت، شهر یا روستای او را ویران خواهیم کرد و از تمام طرح‌های کوچاندن اجباری و تبعید حمایت خواهیم کرد.
احمد الشرع (جولانی)، رئیس جمهور موقت سوریه، در سخنرانی خود گفت: «اسرائیل به دنبال هرج و مرج در سوریه است تا آن را بی‌ثبات کند و بین مردمش اختلاف بیاندازد. ما فرزندان این سرزمین هستیم و بیشترین توانایی را برای غلبه بر تحرکات تجزیه طلبانه داریم و عزم ما بسیار قوی‌تر از آن است که با اختلافات ساختگی متزلزل شود.»
این سخنرانی زیبا و رسا بود، اما اقدامات میدانی چیزی کاملاً متناقض را نشان می‌دهد. «سوریه جدید» در پاسخ به حملات رژیم اسرائیل که کاخ ریاست جمهوری، وزارت دفاع و ستاد ارتش را هدف قرار داد، به ارتش، تانک‌ها و نیروهای امنیتی دستور داد تا فوراً از السویداء عقب‌نشینی کنند، که این کار مطابق با دستورات اسرائیل بود.
شهر السویداء یک شهر عربی اسلامی و زادگاه سلطان پاشا الاطرش رهبر انقلاب عربی است. چرا باید تانک‌ها و نیروهای سوریه در عمل به تهدیدات نتانیاهو و وزیر جنگش، از این شهر عقب‌نشینی کنند؟ این عقب‌نشینی قوی‌ترین اعتراف نه فقط به خلع سلاح جنوب سوریه است بلکه اذعان به تسلیم در برابر حاکمیت اسرائیل بر این منطقه است و بلند کردن پرچم سفید است که احتمالا مقدمه‌ای برای عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی و تبادل سفرا بنا به درخواست آمریکاست.
این درحالی است که نباید با این دشمن صلح کرد؛ نباید با آن سازش و یا همزیستی کرد؛ نباید توافق‌های صلح با آن منعقد کرد؛ بلکه باید در مقابل آن ایستاد. امویان و عباسیان و مسلمانان نخستین هیچگاه در مقابل دشمنان خود تسلیم نشدند و هیچگاه از توانایی‌های دشمن ترسی به دل راه ندادند؛ بلکه به فتوحات خود ادامه دادند تا اینکه در غرب به قلب اروپا و در شرق تا چین پیش رفتند و اگر در آن زمان آمریکا کشف شده بود، مسلمانان تا آمریکا پیش می‌رفتند و سرخپوستان و سفیدپوستان آمریکا را به دین اسلام فرامی‌خواندند.
نگویید که توازن قوا به نفع عربها نیست و برتری نظامی اسرائیلی در اوج قرار دارد؛ زیرا این سخن فقط بیانگر ترس و فقدان ارزش‌های مردانگی و عزت نفس و دفاع از خویشتن است. بهترین دلیل بر این مدعا، عملکرد مقاومت فلسطین است که ۶۵۰ روز در مقابل این دشمن در باریکه غزه که تحت محاصره است، ایستادگی و استقامت از خود نشان داده است و همچنان مبارزان مقاومت از زیرآوراها بیرون می‌آیند تا نظامیان صهیونیست را شکار کنند و هرکس از این صهیونیست‌ها زنده بماند از شدت یاس و ناامیدی به خودکشی روی می‌آورد.
کشور عظیم یمن مثال دیگری از مردانگی و شجاعت و بی‌باکی است که هیچگاه حملات موشکی آن به اراضی اشغالی فلسطین و فرودگاه بن‌گوریون و بنادر حیفا و اسدود و عسقلان و ام الرشراش متوقف نشد و اخیرا بندر ام الرشراش بر اثر این حملات تعطیل شد. یمنی‌ها همچنین هر کشتی در دریای سرخ که تصمیم ممنوعیت کشتیرانی اسرائیل را نقض می‌کند، هدف قرار می‌دهند. آنها تنها کشوری در تاریخ معاصر هستند که ناوهای هواپیمابر آمریکا را وادار به فرار کردند، آیا یمن کشور بزرگی مانند چین و روسیه است؟
حال این سوال‌ها مطرح می‌شود؛ اردوغان که حامی احمد الشرع (جولانی) است، کجاست؟ آمریکا که محاصره را از سوریه رفع کرد و به قدرت رسیدن الشرع را جشن گرفت، کجاست؟ دیگر رهبران عرب که الشرع را در آغوش کشیدند و با او عکس یادگاری گرفتند، کجا هستند؟ آیا منتظر هستند تا در زمان و مکان مناسب دست به اقدام فوری بزنند؟ پاسخ این سوالات با خط درشت بر روی دیوار تسلیم و سرسپردگی نوشته شده است.