– اخبار سیاسی – گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم – علی مزروعی: مردم حتی بعد از آنکه فغانی ترجیح داده بود به‌جای پرچم ایران با گذرنامه استرالیا در رقابت‌های بین‌المللی قضاوت کند او را ایرانی می‌دانستند و برایش سوت افتخار می‌زدند. صدای سوت‌هایشان نیز حتماً از صدای تشویق‌های مردم ملبورن که به فوتبال به عنوان ورزش پنجم و در بهترین حالت چهارم کشورشان می‌نگرند، بلندتر بود.
اما فغانی به‌ هرحال ترجیحش این بود که این‌گونه قضاوت کند و اینجا هم کسی خیلی تصمیمش را قضاوت نمی‌کرد تا اینکه با ژست‌گرفتن کنار ترامپ و پست‌کردن تصویر تعظیم در برابر او خودش را در معرض قضاوت تاریخ قرار دارد و این قضاوت آن‌قدری برایش گران تمام شد که در ابتدا کامنت‌هایش را محدود کرد تا فقط بستگانش بتوانند برایش استیکر قلب بفرستند و جایی برای نقد باقی نماند.
انتقادات به این رویه اما باعث نشد تا این داور بین‌المللی برای دیدن بهتر صحنه از تمام زوایا کامنت‌ها را باز کند. او به‌جای این کار تصمیم گرفت تا با مسدود کردن کل کامنت‌ها زاویه دیدش را کاملاً به روی تکل محرز بازیکن آمریکایی و هم‌تیمی اسرائیلی‌اش در محوطه جریمه که قصد داشتند ایران را قیچی کنند، ببندد و رأی به ادامه بازی به نفع ترامپ بدهد.
فغانی که به‌عنوان یکی از بهترین داوران فوتبال جهان شناخته می‌شود به دلیل موفقیت حرفه‌ای خود همواره در کانون توجه و تشویق جامعه ایران قرار داشته است. بااین‌حال، رفتار‌هایی که با او در داخل کشور شد از جمله حذف نامش از لیست داوران بین‌المللی به بهانه سن بالا او را به سمت مهاجرت به استرالیا سوق داد. فغانی در شرایطی ایران را ترک کرد که هنوز می‌توانست در بالاترین سطح داوری در کشور فعالیت کند. این خروج در زمینه‌چینی تصمیم‌های بعدی او مؤثر بود که بعد‌ها جنجال‌آفرین شدند.
البته این توضیح به معنای تأیید اقدام اخیر او در انتشار تصویر همراهی مطلق با ترامپ نیست و در مورد تصمیم به داوری زیر پرچم استرالیا جای این توضیح وجود دارد که فغانی ۲ سال قبل از آنکه اجازه داوری با پرچم ایران از او سلب شود به استرالیا مهاجرت کرده بود و چه بسا بستر چنین تصمیمی را نیز مهیا کرده بود؛ اما به هرحال تاکنون از او تصاویر رادیکالی در تقابل با ایران منتشر نشده بود.
در جریان حوادث سال ۱۴۰۱ که تیم ملی تحت فشار‌های سیاسی و رسانه‌ای شدید قرار داشت او از اظهارنظر‌های صریح علیه کشور خودداری کرد و سعی داشت حرفه‌ای عمل کند. همین عملکرد حرفه‌ای فغانی در سال‌های اخیر باعث شده بود تا پس از اعلام خبر سپرده شدن قضاوت فینال جام‌جهانی باشگاه‌ها در آمریکا به او موجی از همراهی و تشویق برایش در داخل ایران شکل بگیرد.
سپردن کم سابقه هم زمان بازی افتتاحیه و فینال به فغانی هم‌زمان با خبر حضور ترامپ در مراسم اختتامیه این ابهام را به وجود آورد که چه‌بسا مسئولان برگزاری مسابقات در ادامه سناریو سیاسی‌سازی ورزش که همواره به‌ظاهر آن را تکذیب کرده‌اند برای یک شیطنت رسانه‌ای نیز زمینه‌چینی کرده باشند. به همین دلیل هم توقع می‌رفت تا فغانی در همراهی با مردم کشورش پس از جنگ تحمیلی اخیر تا حد ممکن از بهانه دادن به جریان رسانه‌ای غربی خودداری کند؛ اما او نه‌تنها در این‌باره اقدامی نکرد؛ بلکه کاملاً معکوس گام برداشت و به نحوی رفتار کرد که این تصویر ایجاد شده چه بسا هماهنگی‌هایی نیز با او در پشت صحنه شده‌ است.
او ابتدا درحالی‌که بقیه تیم داوری خیلی خنثی روی صحنه اهدای جام حضور داشتند تصمیم گرفت هم‌زمان با ترامپ دستش را به علامت «اوکی» بالا بیاورد و در ادامه هم ۴ عکس نخست منتشر شده از مراسم اختتامیه در صفحه اینستاگرامش را به خوش و بش با رئیس‌جمهور آمریکا اختصاص داد. او حتی عکس لایک نشان دادن کنار ترامپ و تعظیم در برابر او را هم عامدانه منتشر کرد تا دیگر جای هیچ شک و شبهه‌ای باقی نماند که او نیز به طراحی یک سناریوی رسانه‌ای بی‌میل نبوده است.
در پروتکل‌های فیفا، داوران در مراسم اهدای جوایز حضور دارند و ممکن است به‌عنوان بخشی از تشریفات، از کنار مقامات یا چهره‌های سیاسی عبور کنند. اگر فغانی تنها به این پروتکل عمل کرده بود و به‌سادگی از کنار ترامپ عبور می‌کرد، شاید این اقدام کمتر مورد توجه قرار می‌گرفت. اما تصمیم او برای نشان‌ دادن علامت «لایک» و سپس انتشار آلبومی از عکس‌های تعامل با ترامپ شیطنتی واضح و بی‌توجهی به جنایاتی محسوب می‌شود که آمریکا و اسرائیل طی ۱۲ روز در ایران انجام دادند.
اقدام فغانی در لایک نشان‌دادن به ترامپ و بعد هم با افتخار پست‌کردن تصویر این همراهی و همچنین تعظیمش در برابر او بیان این نکته را الزام‌آور می‌کند که برای حفظ انسجام ملی علاوه بر توصیه به دستگاه‌های تصمیم گیر برای یکپارچه دیدن ایران از نخبگان و سلبریتی‌ها که حرفشان در جامعه شنونده دارد نیز این توقع می‌رود که عمق جنایتی که علیه مردمشان رقم خورده را درک کرده و با دشمنان کشورشان مرزبندی کنند نه اینکه خون بیش از ۱۰۰۰ هموطنشان را نادیده گرفته و با گشاده‌رویی از عامل این جنایات تقدیر کنند.
انتهای پیام/