به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «بلاغ» در پسِ ظاهرِ خاموشِ تصویر، نبضی تپنده از عشق و حماسه به گوش می‌رسد. دستان ظریف اما استوارِ یار، بی‌هراس از خطر، بندهای پوتینِ سربازِ مدافع را می‌بندد؛ سربازی که قامتش را سپر بلای وطن کرده و ردای جنگ بر تن نموده است. این پیوند، عهدی است از جنس فولاد، که در گهواره‌ی ایثار و در سایه‌ی شجاعت شکفته است. خاکِ مقدسِ این سرزمین، شاهدِ اشک‌های شوق و خون‌های سرخِ جوانانی بوده است که برای حفظ ناموس و تمامیتِ ارضی، جان بر طبق اخلاص نهادند. در این تصویر، آن عشقِ ازلی و ابدی که به وطن در رگ‌های سرباز جاریست، با نگاهِ پر از امید و دلگرمیِ یار، گره می‌خورد و آینه‌ی تمام‌نمایِ ایستادگی و مقاومت را به نمایش می‌گذارد. هر گره‌ای که بر بندِ پوتین زده می‌شود، نمادی است از استقامت در برابرِ دشمنِ دون و تجدیدِ عهدی با شهدا. دستانِ نوازشگرِ یار، نه تنها قوّتِ قلبِ سرباز، بلکه گواهِ این است که در پسِ هر رزمنده‌ی دلیر، خانه‌ و خانواده‌ای است که با دعای خیر، او را بدرقه راهِ عشق و شهادت می‌کند. در نگاهِ پنهانِ زیرِ حجاب، می‌توان اوجِ فداکاری و وارستگی را دید. آنجا که زن، با صبر و بردباری، دلیرترین مردِ زندگی‌اش را راهیِ میدانِ نبرد می‌کند، خود قهرمانی بی‌بدیل است. اینان شیرزنانِ دیارِ ما هستند که با روحِ زینبیِ خود، حماسه‌ها می‌آفرینند. دشمن، با دیدنِ این اتحادِ مقدس، باید بلرزد و بداند که این خاک، با خونِ جوانان و دعایِ مادران، آبیاری شده و هرگز در برابرِ هیچ اهریمنی سر خم نخواهد کرد. پیوندِ سرباز و عشقش، چون کوهی استوار، در برابرِ طوفانِ حوادث ایستادگی می‌کند و سایه‌ی شومِ آن‌ها را از این دیارِ مقدس دور می‌سازد. این تصویر، وصیتِ سرخِ شهداست که در رگ‌هایِ زندگان جاریست. این همان حماسه‌ای است که در دلِ هر ایرانی، شعله‌ور است و تا زمانی که عشق به وطن و یارانِ وفادار وجود دارد، هیچ قدرتی نمی‌تواند اراده‌ی پولادینِ این ملت را درهم بشکند و طنینِ پیروزی را در جهان خاموش سازد. یادداشت: فاطمه کرمی