اهالی یک روستا در استان مازندران با سادگی تمام سفره‌ افطار را به بلندای وسعت سخاوت قلبهایشان پهن کردند سفره ای که بسیاری از روزه‌داران را به‌دور خود جمع کرده است.

به گزارش نکته آنلاین ؛ ماه مبارک رمضان لحظات نورانی فراوانی دارد و هرکس که بخواهد می‌تواند از آن بهره معنوی ببرد. یکی از این لحظات ناب و پربرکت لحظه افطار است که همه تلاش می‌کنند با همدلی و سخاوتشان  در برپایی سفره‌های افطار از ثواب این کار خیر بهره‌مند شوند، براساس این سنت دیرینه مصادف با شب پر فیض و برکت قدر در روستای ریحان آباد شهرستان گلوگاه با برپایی سفره افطاری ساده به طول یک کیلومتر از نمازگزاران و روزه داران پذیرایی به عمل آمد و موجی از بهار همدلی و مشارکت مردم روزه دار را رقم زد.

با توجه به تأکیدات رهبر معظم انقلاب هم مبنی بر لزوم افطاری دادن‌های ساده؛ برای چندمین بار این سنت حسنه به همت مجموعه دهیاری و شورای اسلامی ، خیرین ، روحانیت و مردم روزه دار روستای ریحان آباد در شب قدر با حضور امام جمعه ، فرماندار ، فرمانده نیروی انتظامی و دیگر مسئولین شهرستان و مسافرین نوروزی اجرا شد.

خادمان این سفره‌ افطاری ساده، از زنان و مردان روستا گرفته تا نوجوانان و جوانان بودند که یک دورهمی صمیمی هم بین اهالی و میهمانان و مسافران نوروزی ایجاد شد.

مهدی داودی فرماندار شهرستان گلوگاه ضمن تسلیت ایام شهادت حضرت امیرالمومنین (ع) شب قدر گفت: این اقدام حسنه و پسندیده با مشارکت جامعه مردمی و با برپایی بلندترین سفره افطاری ساده و بی آلایش در استان به منظور اطعام دهی به مومنین و روزه داران است که جای تقدیر و تشکر از همدلی و مشارکت مردم این روستا را دارد.

حسین محمدی دهیار روستای ریحان آباد گفت: چند سالی است که سفره افطاری خیابانی مصادف در ایام شب های قدر با رنگ و بوی سادگی و صمیمیت و با وفاق و همدلی مردم این روستا پهن می‌شود.

وی ادامه داد: به بهانه برپایی سفره افطاری اهالی با صفا و صمیمیت دورهم جمع می‌شوند و یک شب به یادماندنی رقم می‌خورد و اینجا صاحبان سفره برایشان فرقی نمی‌کند که مهمانان‌شان همسایه‌ها باشند یا رهگذران و مسافران.

هادی فرجی عضو شورای اسلامی روستای ریحان آباد گفت : چند سالی است که در شب های لیالی قدر رمضان با همراهی و مشارکت  اهالی سفره افطار خیابانی برای روزه داران پهن میشود.

وی خاطرنشان کرد: یکی نان بر روی سفره می‌گذاشت، دیگری خرما و پنیر  می‌آورد و آن‌ یکی نیز کاسه‌ای آش و سوپ و  همه در مهربانی و مهرورزی به‌قدر توانشان مایه گذاشتند