تعجب‌آور است که معاون حقوقی رئیس‌جمهور، حجاب این ضرورت دینی و اخلاقی را در حد و اندازه یک سلیقه، تنزل داده‌اند و عدم برخورد با خانم‌های کشف حجاب‌کننده را «‌به نفع ملت و اکثریت‌»جامعه تلقی کرده‌اند؟! به گزارش جهان نیوز، حسین شریعتمداری طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:
دوشنبه هفته جاری آقای مجید انصاری معاون حقوقی رئیس‌جمهور طی سخنانی در دانشکده حقوق دانشگاه تهران با اشاره به ماجرای ماراتن کیش و راهپیمایی چند هزار خانم‌ کشف حجاب کرده که برنامه‌ای از قبل طراحی شده بود، آن را یک «ورزش همگانی»! دانسته و گفته‌اند: «‌حالا اگر در گوشه‌ای از آن هم یک نارسایی دیده شده‌! نباید با آن مقابله بشود»‌(!). درباره اظهارات آقای انصاری، اشاره به چند نکته ضروری به نظر می‌رسد.
۱- ایشان در توضیح نظر خود می‌فرمایند: «قرار نیست هر کسی بگوید سلیقه من حق است و برداشت من عین دین است و غیر از این هرچه باشد و هرکه باشد باید حذف شود و یا کنار برود»! ظاهراً آقای انصاری فراموش کرده‌اند که حجاب یک واجب شرعی و ضرورت قانونی است و نه یک «سلیقه شخصی و گروهی‌»! و از جناب ایشان به عنوان یک روحانی تعجب‌آور است که این ضرورت دینی و اخلاقی را در حد و اندازه یک سلیقه، تنزل داده‌اند(!)
۲- معاون محترم رئیس‌جمهور می‌فرمایند: «‌در قانون اساسی راهکارهای انعطاف به نفع مردم برای منافع ملی دیده شده. اتفاقاً در جاهایی که بعضاً تصور می‌شود در تقابل با حقوق با دموکراسی و حقوق اکثریت هست، پیش‌بینی‌های قانون اساسی برای گره‌گشایی به نفع ملت و اکثریت بوده‌». آقای انصاری توضیح نداده‌اند که آیا اکثریت مردم و زنان ایران طرفدار کشف حجاب هستند که ایشان عدم برخورد با خانم‌های کشف حجاب‌کننده را «‌به نفع ملت و اکثریت‌»! جامعه تلقی کرده‌اند؟!
۳- ایشان بی‌توجهی و عبور از کشف حجاب در ماراتن کیش را نمونه‌ای از ضرورت توقف اجرای یک قانون اسلامی در شرایط خاص (حکم ثانویه‌) تلقی کرده و این تساهل را برای جلوگیری از اختلافات و حفظ وحدت ضروری دانسته و گفته‌اند: «‌این از اختیاراتی است که احیاناً در شرایط خاص، رهبری می‌تواند اتخاذ کند». در این باره باید گفت؛ اولاً: به قول خود شما، حکم ثانویه از اختیارات رهبری است و دولت محترم چنین اختیاری نداشته و ندارد.
ثانیاً؛ بر اساس کدام شاهد و نمونه و کدام برداشت، مقابله با کشف حجاب را باعث اختلاف می‌دانید؟! کشف حجاب‌کنندگان در مقایسه با جمعیت انبوه و چندده میلیونی ایران که حامی قوانین الهی هستند، یک اقلیت ناچیز به شمار می‌آیند که به تعبیر دقیق حضرت آقا، بسیاری از آنها غفلت‌زده و شمار اندکی نیز مأمورند. آیا روشنگری برای اکثریت غفلت‌زده و مقابله با اندکی کم‌شمار که مأموریت دارند، باعث ایجاد اختلاف در میان مردم است؟! و یا این که نجات غافلان و پیشگیری قانونمند از عوامل وابسته، ضمن آرامش‌بخشی به جامعه بر انسجام، اتحاد و پیوند همگانی می‌افزاید؟
۴- بعد از فتنه ۸۸، جمعی از مدعیان اصلاحات که در پی آن حرکت خیانت‌آمیز، احساس انزوا می‌کردند، شعار «‌آشتی ملی‌»! سردادند.
رهبر معظم انقلاب در این خصوص فرموده بودند: «ملّت ایران ایستاده‌اند، مجتمع هستند. حالا یک عدّه‌ای یاد گرفته‌اند تعبیرات «آشتی ملّی، آشتی ملّی» [را گفتن]؛ این حرف‌ها به نظر من معنی ندارد، مردم مجتمعند، با هم متّحدند، آنجایی که پای اسلام در میان است، پای ایران در میان است، پای استقلال در میان است، پای ایستادگی در مقابل دشمن در میان است، مردم با همه‌ وجودشان ایستاده‌اند. ممکن است در فلان مسئله‌ سیاسی دو نفر با هم اختلاف نظر داشته باشند ..