گام جدید صهیونیست‌ها در مسیر یهودی‌سازی و تقسیم زمانی مسجد الاقصی

العالم - فلسطین اشغالی
این موضع‌گیری از سوی "یاريف لوین" وزیر به اصطلاح دادگستری و معاون نخست‌ وزیر رژیم صهیونیستی در مراسم روشن‌ کردن شمع پایانی عید حنوکا و در مقابل باب ‌المغاربه ـ یکی از اصلی‌ترین دروازه‌های تعرض شهرک‌نشینان ـ اعلام شد. لوین در سخنان خود، آنچه دستاوردها در مسجد الاقصی خواند را برشمرد و به‌ صراحت از عزم دولت برای گسترش ساعات ورود و برگزاری مناسک تلمودی یهودیان، از جمله در ساعات عصر و شب، سخن گفت؛ اقدامی که با هدف تسهیل مشارکت بیشتر شهرک‌نشینان و نهادینه‌سازی حضور آنان انجام می‌شود.
به گفته زیاد ابحیص، پژوهشگر مسائل قدس، این اظهارات نشان می‌دهد که دولت کنونی، یورش به مسجد الاقصی را نه اقدامی امنیتی یا موقت، بلکه بخشی از یک پروژه سیاسی–دینی ساختاری می‌داند. او یادآور شد که ریشه‌های این سیاست به تلاش‌های قانون‌گذاری سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ بازمی‌گردد؛ زمانی که نمایندگان حزب مفدال خواهان تقسیم زمانی کامل مسجد الاقصی بودند؛ طرحی که هر چند در آن مقطع به قانون تبدیل نشد، اما بعدها به ‌تدریج و با زور در میدان اجرا شد.
به باور این پژوهشگر، آنچه امروز در حال وقوع است، گذار پروژه تقسیم زمانی از مرحله آزمون به مرحله اجرای منظم و هدفمند است. هدف میان ‌مدت، تحمیل برابری زمانی میان مسلمانان و یهودیان در ورود به مسجد عنوان می‌شود که در واقع، مرحله‌ای انتقالی در مسیر حذف کامل هویت اسلامی مسجد الاقصی است.
این تحولات در حالی رخ می‌دهد که طی سال‌های گذشته، مقامات اسرائیلی از جمله بنیامین نتانیاهو بارها مدعی تلاش برای حفظ وضع موجود بوده‌اند. با این حال، واقعیت‌های میدانی خلاف این ادعاها را نشان می‌دهد: افزایش تدریجی ساعات یورش، تحمیل تعرض‌ها در ماه رمضان و گسترش محدودیت‌ها علیه نمازگزاران مسلمان.
از سال ۲۰۰۸ که تعرض به مسجد الاقصی به حدود سه ساعت در روز محدود بود، این زمان در سال ۲۰۲۴ به بیش از شش ساعت رسید و اکنون سخن از افزودن ساعات شبانه است؛ تغییری که به ‌وضوح نشان ‌دهنده جهشی کیفی در کنترل زمانی بر مسجد الاقصی است.
در مجموع، آنچه امروز در قدس جریان دارد، صرفاً اختلافی بر سر ساعات بازدید یا ترتیبات اداری نیست، بلکه نبردی تمام ‌عیار بر سر هویت، حاکمیت و آینده یکی از مقدس‌ترین نمادهای اسلامی است؛ نبردی که در صورت نبود واکنشی مؤثر، می‌تواند به تثبیت واقعیتی بازگشت‌ ناپذیر بینجامد.