العالم – آمریکا
نیویورک پست در گزارشی نوشت: این گیت‌ها که با هدف مقابله با فرار از پرداخت کرایه طراحی شده‌اند، در عمل تنها ضعف انضباط شهری و بی‌تفاوتی عمومی نسبت به قانون را برجسته‌تر کرده‌اند. کارکنان مترو نیویورک می‌گویند که عبور غیرقانونی آن‌قدر رایج است که دیگر حتی توجه کسی را جلب نمی‌کند.
در تازه‌ترین نمونه، یک مرد سالخورده با عصا به‌راحتی و بدون هیچ تلاشی از گیت‌های جدید عبور کرد؛ صحنه‌ای که نشان می‌دهد تخطی از قانون در مترو نه یک استثنا، بلکه به رفتاری عادی و روزمره تبدیل شده است.

یکی از کارکنان مترو در ایستگاه برادوی–لافایت می‌گوید:
«تمام روز فقط نگاه می‌کنم که مردم بدون پرداخت کرایه رد می‌شوند. همه می‌بینند، اما هیچ‌کس کاری نمی‌کند.»
این جمله تصویری گویا از فرهنگ رهاشدگی و عادی‌سازی تخلف در سیستم حمل‌ونقل عمومی آمریکا ارائه می‌دهد؛ جایی که قانون وجود دارد، اما اجرای آن نه.
1
نیویورک پست گزارش داد مشاهدات میدانی خبرنگارانش حاکی از آن است که در مدت تنها یک ساعت، چندین نفر — از افراد بی‌خانمان گرفته تا شهروندان عادی — بدون پرداخت کرایه وارد مترو شده‌اند. برخی از زیر درها می‌خزند، برخی پشت سر مسافران دیگر عبور می‌کنند و برخی حتی از روی گیت‌ها بالا می‌روند.
این رفتارها نه از سر اجبار، بلکه بیشتر ناشی از بی‌اعتنایی کامل به قانون و نبود بازدارندگی اجتماعی است. در چنین فضایی، پرداخت کرایه به انتخابی شخصی تبدیل شده، نه یک الزام شهروندی.
در حالی که هزینه بلیت مترو کمتر از سه دلار است، بسیاری ترجیح می‌دهند قانون را نادیده بگیرند؛ موضوعی که نشان‌دهنده سقوط هنجارهای جمعی در یکی از ثروتمندترین شهرهای جهان است.
بی‌نظمی فقط به رفتار مردم محدود نمی‌شود. طراحی گیت‌ها نیز به گفته مسافران و کارکنان، ناامن، خام و بدون توجه به واقعیت‌های اجتماعی انجام شده است. گزارش‌ها از گیر کردن سر، بدن و کوله‌پشتی مسافران حکایت دارد؛ تصاویری که بیشتر به یک سیستم ناکارآمد شباهت دارد تا یک زیرساخت پیشرفته شهری.
برخی مسافران می‌گویند دولت شهری، عملاً شهروندان را به موش آزمایشگاهی تبدیل کرده و فناوری‌های ناتمام را در محیطی شلوغ و پرتنش آزمایش می‌کند؛ محیطی که خود به‌اندازه کافی از نبود نظم و کنترل رنج می‌برد.
طرح نصب این گیت‌ها بیش از ۱.۱ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت؛ رقمی هنگفت که قرار است صرف مقابله با پدیده‌ای شود که ریشه آن نه در فناوری، بلکه در فرهنگ اجتماعی و ضعف اجرای قانون است.
در غیاب حضور مؤثر پلیس، برخورد جدی با تخلف و ایجاد حس مسئولیت جمعی، هر نوع گیت، دوربین یا فناوری جدید، به‌راحتی دور زده می‌شود. نتیجه آن است که متروی نیویورک — و به‌طور کلی متروی بسیاری از شهرهای بزرگ آمریکا — تصویری از آشفتگی، بی‌قانونی و فرسایش نظم مدنی را به نمایش می‌گذارند.